“In ‘Berichten voor bezorgde kinderen’ van Willem Wilmink, ‘Mijn Timmetje’ van Simone Schell, ‘De gomboom’ vN Ivan Southall, ‘Een gat in de grens’ van Guus Kuijer, ‘Kijk naar je eigen’ van Mieke van Hooft, ‘De krokodillenbende’ van Max von der Grun, ‘De vergeten hacienda’ van Sven Wernstrom en nog veel meer verhalen en liedjes staat de mens centraal. In elke tekst zit een mens- en maatschappijbeeld waarvan de waarden en normen de gebeurtenissen en handelingen bepalen. Een kwestie van perspectief, en in bovengenoemde teksten duidelijk niet, zoals bevoordeeld bij ‘Arendsoog’ en ‘De dolle tweeling’, met stereotiepen die met schijn-emoties geladen worden. In dat laatste geval wordt de vervlochtenheid van goed en kwaad, egoïsme en solidariteit in iedere mens op een geforceerde, zo niet gewelddadige manier opgeheven. Problemen en probleempjes zijn (te) gemakkelijk op te lossen. laten we ons niet vergissen, zulke literatuur functioneert toch voor de leesontwikkeling.”
(steven van Campen & Cor van der Burg/Onder andere. Het jeugdboek. Zeist, uitgeverij NIB,1981, blz. 55.)
