“Achter de collectie, zo leren wij, schuilt een leven lang ronddolen in kringloopwinkels “en een uitvoerig doordacht ordeningsprincipe. Manguel somt voor de lezer de vele manieren op waarop men zou kunnen ordenen: alfabetisch, op genre, op land of continent, per serie, op kleur, op datum van aankoop, op datum van publicatie, op formaat, naar aanleiding van iconografische dwarsverbanden, op literaire periode, op taal of volgens onze eigen leesprioriteit. Aansluitend geeft hij de onvolkomenheid van elke indeling aan….. en waar staat een bibliotheek dan voor? Manguel geeft voorbeelden van nationale bibliotheken als het portret van de ziel van een land. Hij beschrijft de symbolische waarde van beroemde bibliotheken in verleden en heden. De auteur laat ons zien hoezeer een bibliotheek een opslagplaats van het (persoonlijk, nationaal of cultureel) geheugen is. (Rinske Maria Koop/De bibliotheek bij nacht. De liefde voor boeken en de kunst van het verzamelen. Boekenpost, jrg. 24, nr. 143, mei/jui 2016.)
JvdW: De kern van mijn bibliotheek, mijn kinderboekenverzameling dus, is dus eigenlijk mijn geheugen in zover ze een weerslag is van de ontwikkeling die ik als leraar Nederlands aan de kweekschool doorgemaakt heb. De boeken die ik voor 1980 aangeschaft heb, tonen de gebruikerssporen van het werken met studenten. Die boeken gebruikte ik in de lessen literatuur: kinderboeken, poëzie en strips. Soms wilden leerlingen, zo heetten de studenten toen nog, ze lenen, omdat ze in de stads- of dorpsbibliotheken niet of moeilijk te krijgen waren. en dat zie je aan de boeken af: sommige zijn beschadigd, vertonen vlekken, zitten los in de band. De idiote gedachte om een heuse verzameling te beginnen, kwam eigenlijk pas toen ik in Middelburg op een veiling een doos met 500 kinderboeken kocht. Het betrof allemaal boeken uit de periode voor 1943.
